Eigenlijk is het niet echt weer om te fietsen. Zwaar bewolkt, stevige wind (kracht 4 of 5). Maar het is nog droog en de buienradar geeft aan dat de buien rechtsom zullen overvliegen, dus echt nat lijkt het niet te gaan worden. En zelfs als het na een tijdje een beetje begint te spetteren, geniet ik nog met volle teugen. De Zouteveen vind ik, zelfs bij stevige tegenwind, één van de mooiste stukjes Nederland. Wat een hoop zwaluwen! Ze scheren aan alle kanten langs me heen. Het is 22 juni en nu dus echt zomer. Boven me hangt een valk in de lucht te bidden. Ik stop om zijn duik te zien, maar word even afgeleid en op het moment dat ik weer kijk, is hij vertrokken. Met de westenwind, zal ik maar zeggen; met of zonder prooi.
En wat is er nu toch zo mooi aan dit gebied? Ik ben net een weekend op Terschelling geweest. Toen ik daar rondfietste en liep werd ik vrij lyrisch. Zoveel Holland (duinen, bos, polder) op zo’n klein eiland. Maar toch ben ik hier, in mijn eigen achtertuin, net zo goed onder de indruk. Vooral van de mooie boerderijen, de grote tuinen (die nu helemaal vol begroeid en bebloemd zijn), de grote, oude bomen, het gekwetter van de zwaluwen, de weidsheid.
En dan linksaf, de Oostveenseweg op. Soms is het jammer dat er zulk mooi asfalt ligt. Het fietst natuurlijk wel stukken prettiger, maar zonder dat, zou je echt het gevoel hebben een hele grote stap terug in de tijd te doen. De weg is gelukkig nog wel lekker smal. Dus hier niet van dat gejakker, zoals op de Zouteveenseweg soms wel het geval is. Veel mensen hebben, letterlijk en figuurlijk, zoveel haast om van A naar B te komen, dat ze de reis er naartoe helemaal niet bewust meemaken. Zonde!
Vlak voor de Abtswoudseweg zie ik rechts een fietspad dat ik nog niet ken. En hoewel ik eigenlijk van plan was een recht-toe-recht-aan rondje te rijden, maakt mijn nieuwsgierigheid dat ik toch van de route afwijk. Dwars door de polder kruis ik een kronkelend watertje. Heet dat hier ook een beekje? Of is dat alleen in Limburgse bossen? Het meandert. En ik ben blij dat ik dat archaïsche woord een keer kan gebruiken. Het is jammer dat ik niet zo’n natuurkenner ben. Ik zou de gevlekte orchis hier niet herkennen of de blauwe kiekendief. Als ze hier al huizen. Scholeksters ken ik en kieviten. En meerkoeten en vingerhoedskruid. En blauwe reigers en kraaien.
Ik kom uit op de Woudweg, steek daarna voorzichtig de Harreweg over. Nu is het mooiste voorbij (wat mij betreft). Het fietspad is nogal saai, in vergelijking met de andere polderweggetjes, hoewel de naam ervan wel weer heel erg tot mijn verbeelding spreekt: Octave de Coninckpad. Het laatste stuk naar huis, ik ruik de stal al, gaat over de Zuidkade, langs de werkzaamheden voor de nieuwe snelweg. Ik hoop nog steeds vurig dat van uitstel eens een keer afstel komt. En op de Zuidka heb je, hoe de wind ook staat, ‘m altijd tegen. Nog even stoempen dus. En snel weer een rondje Midden-Delfland!
Lees meer van Jose op http://www.josevanwinden.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.