woensdag 22 augustus 2012

Bewoonster José van Winden

De Zouteveen, het mooiste stukje Nederland

Eigenlijk is het niet echt weer om te fietsen. Zwaar bewolkt, stevige wind (kracht 4 of 5). Maar het is nog droog en de buienradar geeft aan dat de buien rechtsom zullen overvliegen, dus echt nat lijkt het niet te gaan worden. En zelfs als het na een tijdje een beetje begint te spetteren, geniet ik nog met volle teugen. De Zouteveen vind ik, zelfs bij stevige tegenwind, één van de mooiste stukjes Nederland. Wat een hoop zwaluwen! Ze scheren aan alle kanten langs me heen. Het is 22 juni en nu dus echt zomer. Boven me hangt een valk in de lucht te bidden. Ik stop om zijn duik te zien, maar word even afgeleid en op het moment dat ik weer kijk, is hij vertrokken. Met de westenwind, zal ik maar zeggen; met of zonder prooi.

En wat is er nu toch zo mooi aan dit gebied? Ik ben net een weekend op Terschelling geweest. Toen ik daar rondfietste en liep werd ik vrij lyrisch. Zoveel Holland (duinen, bos, polder) op zo’n klein eiland. Maar toch ben ik hier, in mijn eigen achtertuin, net zo goed onder de indruk. Vooral van de mooie boerderijen, de grote tuinen (die nu helemaal vol begroeid en bebloemd zijn), de grote, oude bomen, het gekwetter van de zwaluwen, de weidsheid.

En dan linksaf, de Oostveenseweg op. Soms is het jammer dat er zulk mooi asfalt ligt. Het fietst natuurlijk wel stukken prettiger, maar zonder dat, zou je echt het gevoel hebben een hele grote stap terug in de tijd te doen. De weg is gelukkig nog wel lekker smal. Dus hier niet van dat gejakker, zoals op de Zouteveenseweg soms wel het geval is. Veel mensen hebben, letterlijk en figuurlijk, zoveel haast om van A naar B te komen, dat ze de reis er naartoe helemaal niet bewust meemaken. Zonde!

Vlak voor de Abtswoudseweg zie ik rechts een fietspad dat ik nog niet ken. En hoewel ik eigenlijk van plan was een recht-toe-recht-aan rondje te rijden, maakt mijn nieuwsgierigheid dat ik toch van de route afwijk. Dwars door de polder kruis ik een kronkelend watertje. Heet dat hier ook een beekje? Of is dat alleen in Limburgse bossen? Het meandert. En ik ben blij dat ik dat archaïsche woord een keer kan gebruiken. Het is jammer dat ik niet zo’n natuurkenner ben. Ik zou de gevlekte orchis hier niet herkennen of de blauwe kiekendief. Als ze hier al huizen. Scholeksters ken ik en kieviten. En meerkoeten en vingerhoedskruid. En blauwe reigers en kraaien.

Ik kom uit op de Woudweg, steek daarna voorzichtig de Harreweg over. Nu is het mooiste voorbij (wat mij betreft). Het fietspad is nogal saai, in vergelijking met de andere polderweggetjes, hoewel de naam ervan wel weer heel erg tot mijn verbeelding spreekt: Octave de Coninckpad. Het laatste stuk naar huis, ik ruik de stal al, gaat over de Zuidkade, langs de werkzaamheden voor de nieuwe snelweg. Ik hoop nog steeds vurig dat van uitstel eens een keer afstel komt. En op de Zuidka heb je, hoe de wind ook staat, ‘m altijd tegen. Nog even stoempen dus. En snel weer een rondje Midden-Delfland!

Lees meer van Jose op http://www.josevanwinden.nl/

dinsdag 14 augustus 2012

Boswachter Guus van Oostwaard

Ik werk nu bijna 30 jaar voor Natuurmonumenten in Midden-Delfland. Je kunt mij vaak in de Vlietlanden vinden. En die natuur is ook wat mij zo aanspreekt in Midden-Delfland. Dit natuurgebied en de kleine vlietlandjes in bijvoorbeeld de richting van Vlaardingen en in de Zuidbuurt.

Onaangetast vlietlandje
Deze stukjes natuur zijn hele oude, oorspronkelijke laagveengebiedjes die duizenden jaren geleden zijn ontstaan. In de 13de en 14de eeuw hebben onze voorouders het gebied daaromheen ontgonnen en zijn het bemalen, lagergelegen polders geworden. De onaangetaste stukjes vlietland liggen hoger in het landschap en zijn ook zo duidelijk te zien. Je ziet de geschiedenis dus letterlijk terug in het landschap. Met op die oorspronkelijke stukjes natuur nog ruimte voor de bloemen, insecten, woelmuizen, riet- en weidevogels die daar al honderden jaren voorkomen!

Wandelen over de geschiedenis
Nu nog kunnen mensen wandelend, fietsend en varend genieten van deze onaangetaste stukken land. Zo loopt de wandelroute rond de Vlietlanden bijna helemaal over de dijk en loop je eigenlijk ‘over de geschiedenis’. Heel mooi vind ik dat!

vrijdag 10 augustus 2012

Arnoud Rodenburg, burgemeester Midden-Delfland

Mooi Iedere dag weer anders, iedere dag weer mooi, iedere dag tovert het landschap van Midden-Delfland een glimlach op je gezicht. Je geniet van een kwaliteit die nergens anders in de Randstad is. Je kunt naar Rome of Parijs, maar hier is het echte 'paradijs'. Met oer Hollandse wolkenluchten, weidse vergezichten en de stilte van de natuur heten ook de koeien je welkom in het landschap.

Als het even kan, pak ik de boot om een tochtje te varen, vanuit Schipluiden naar de Vlietlanden, naar Maasland en terug. Soms met ons gezinnetje en bij lekker weer springen de meiden in de Foppeplas, die we soms met een knipoog “Lago di Foppo” noemen.

Laatst nog, toen de directeur van Cittaslow International* tijdens zijn vakantie in Nederland Midden-Delfland aandeed. 'Qui, sulla tua verde isola, si trova la grandisima qualitá di vita' ofwel vertaald: 'Hier, op je groene eiland, vind je de grootste kwaliteit van het leven.' Een beter compliment is er eigenlijk niet. Het is zó waar. Even weg uit de stad, even weg uit de hectiek van je werk. Midden in ons gebied, ben je er ook echt even uit. Het lijkt erop dat je meer zuurstof krijgt en bij wijze van spreken de weidsheid kunt inademen.

Kijk eens op de vele websites van de bed- en breakfasts, de campings, de natuur- en landschapsorganisaties voor de prachtige foto’s uit ieder seizoen die dit beeld bevestigen. Ook als burgemeester heet ik u dan ook van harte welkom in ons Midden-Delfland.


*Midden-Delfland is in 2008 uitgeroepen tot de eerste Cittaslow van Nederland. Dit is het wereldwijde netwerk van gemeenten dat zich sterk maakt om de kwaliteit van leven te verbeteren. Zie www.cittaslow-nederland.nl

donderdag 2 augustus 2012

Bewoonster Susanne Kuijpers

Het is vroeg in de zomer en er is mooi weer voorspeld, dus ik besluit optimaal van deze mooie dag te gaan genieten en sta vroeg op om met zonsopgang in Midden-Delfland te zijn. In de heldere nacht heeft zich grondmist boven de weilanden gevormd. Dit geeft de wereld een intieme, sprookjesachtige sfeer. Een sfeer die de wereld kleiner maakt doordat verder weg zien dan een meter of 50 niet mogelijk is. Geluiden van verkeer lijken gedempt te worden door de mist, in Midden-Delfland klinkt slecht het geroep van grutto's, tureluurs en kieviten. Koeien doemen op uit de mist, alleen hun koppen komen van een afstand boven de nevel uit.

Ultiem onthaasten
Dit is het ultieme onthaasten, de snelle wereld met zijn vierentwintiguurseconomie lijkt even heel ver weg te zijn. In deze wereld tellen de wetten van de natuur en kun je je niet anders dan nederig voelen in het bijzijn van vogels als de grutto die jaarlijks op eigen krachten naar Afrika en terug vliegen om hier in onze polders hun jongen groot te brengen. Ik proef de smaak van puur geluk in deze wereld waarin de eerste zonnestralen door de nevel heen breken en een kievit opvliegt om zijn jongen te verdedigen tegen een langsvliegende kraai.

Voor generaties na ons
Er rest mij niets anders dan genieten terwijl de zon steeds hoger aan de hemel komt te staan en de mist langzaam oplost. En ondertussen hoop ik vurig dat dit soort mooie momenten, de momenten die het leven zijn glans geven, ook voor de generaties na ons nog blijven bestaan. Dat ook zij hier in het mooie Midden-Delfland nog mogen genieten van de grutto's op een sfeervolle, mistige ochtend vroeg in het zomerseizoen.